De Volkspartij Nederland zal de partij worden, die echt voor ouderen opkomt zonder mooie verhalen!

De VPN zal met alle macht gaan strijden voor een beter ouderenbeleid. Daarbij zal het uitgangspunt zijn de AOW op 65 jaar te houden.
Wanneer uiteindelijk definitief wordt, dat mensen met 66 of 67 jaar pas recht hebben op AOW, zal de VPN daar geen genoegen mee nemen. Immers volgens verwachting zullen pas in 2020 mensen dit gaan voelen. Een aangenomen wet kan later alsnog gewijzigd worden.
Daarbij zal na het invoeren van een basis inkomen, waar de VPN voorstaat het inkomen zelfs stijgen.
De Volkspartij Nederland zal de partij worden, die het best voor de rechten van ouderen zal opkomen. De VPN gaat uit van verworven rechten en ziet de verhoging van de AOW leeftijd als onbetrouwbaar bestuur.
Er bestaan andere oplossingen. De overheid zal eerst haar eigen zaken op orde moeten brengen, eer ze de burger met onverantwoorde bezuinigingen lastig valt.

Ook aangaande het pensioen beleid zal de VPN de partij worden, die pal staat voor de pensioen gerechtigden. Door wan beleid zijn er tekorten ontstaan binnen de diverse fondsen. Het toezicht schiet duidelijk tekort. In de jaren tachtig zijn er voor miljarden euro’s overgeheveld naar de algemene middelen. Omgekeerd kan dit ook gebeuren. Ook hier geldt, dat er sprake is van onbetrouwbaar bestuur.

Binnen de ouderenzorg zijn de laatste jaren totaal verkeerde beleid keuzes gemaakt en ook de toekomst ziet er niet hoopvol uit. De omslag van directeur en afdelingshoofd naar diverse vormen van manager hebben de ouderenzorg geen goed gedaan
Tot begin jaren negentig kende je de positie van directeur, die veelal
geliefd was bij haar bewoners. En meestal een vertrouwens band had
met de bewoners. Nachtdiensten waren geen uitzondering wanneer dit
nodig was. Men was er voor de bewoners. Dit zelfde gold voor de
afdelingshoofden.
Besturen wilden met de tijd meegaan, directeuren moesten manager worden. Men moest leiding gaan geven van achter
het bureau en de computer. Dus men moest omgeschoold worden.
En wanneer men dat niet kon, dan moest men vertrekken.
Het was dan mogelijk dat dergelijk conflicten uitgevochten werden bij
het kantongerecht. En dan gebeurde het wel eens, dat oudjes van
boven de 80 aanwezig waren, om hun geliefde directeur te zien
vertrekken.
De kwaliteit in de zorg is daarmee duidelijk omlaag gegaan!
Wij vinden dat er een omslag moet komen. En dat managers hun schort
weer aan moeten doen. Dan weten zij weer wat zich op de werkvloer
afspeelt!

Tot ongeveer 30 jaar geleden was het zo, dat wanneer je 65 jaar werd de tijd was aangebroken, opgenomen te worden in de toenmalige bejaardenhuizen.
Nu anno 2012 wordt het steeds moeilijker om in een verzorging dan wel verpleeghuis te komen. De overheid gaat er vanuit dat mensen zo lang mogelijk thuis willen blijven. Natuurlijk was de situatie vroeger verkeerd, dat mensen bij het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd afgeschreven waren. Maar is alles nu zo perfect? Daar plaats ik vraagtekens bij.
Wat gaat het onze overheid eigelijk aan, hoe wij ons leven invullen? Wanneer je thuis wilt blijven, dan moet dat altijd mogelijk zijn, maar wanneer je door b.v. eenzaamheid een andere keuze wilt maken, dan zou dat ook moeten kunnen. Mensen moeten het zelf beslissen! En de huidige indicatie regels maken dat veelal onmogelijk.
Mensen worden ook geconfronteerd met vormen van stress. Heeft men na veel inspanningen een indicatie, dan komt men weer op een bureaucratische wachtlijst.
Ook de splitsing van AWBZ en WMO heeft alles niet goed gedaan. Mensen zien door de bomen het bos niet meer. De voorkeur gaat ook uit naar één loket, waar alle indicaties geregeld worden. En waar men ook één aanspreek punt krijgt. De verkokering zal ook hier terug gedrongen moeten worden. Daarmee kan ook het nodige bespaard worden. En het komt zeker ten goede aan de ouderen.

De Volkspartij Nederland staat voor een totaal ander ouderen beleid, waarbij ouderen niet gezien worden als sluitpost. En eigen keuzes zullen gerespecteerd moeten worden. D.m.v. het terug dringen van bureaucratie is veel winst te behalen.
De macht binnen instellingen zal gedeeld moeten worden. De vertegenwoordigers van de cliënten, de cliëntenraden, hebben alleen mogelijkheden tot advies- en zwaarwegend advies. Dit zal moeten veranderen. Instellingen en bewoners zullen gelijkwaardig moeten worden tot het nemen van zwaarwegende beslissingen, zoals fusies, het aanstellen van besturen plus beleidsbeslissingen die het wel en wee van de cliënt raken. Immers zij zijn de bewoners.
Het kan niet zo zijn, dat er zonder inspraak over deze ouderen wordt beslist.

Voor de Volkspartij Nederland zal het roer echt om moeten. Steun dan ook de partij die pal zal gaan staan voor onze ouderen. Laten wij met z’n allen gaan zorgen, dat ouderen een onbezorgde oude dag tegemoet gaan. Dit is in ieders belang, want ook jongeren worden ouder. De Volkspartij Nederland staat voor andere oplossingen. Daarbij zal de overheid eerst dienen te zorgen, dat de boekhoudfraude bij gemeenten en provincies stopt. Kijk op: www.leoverhoef.nl Dan komt er automatisch geld vrij voor een beter ouderen beleid.

Arjan Gelder.

Problemen worden niet opgelost met bangmakerij door hobbyclubs en allerlei onzinnige rekenmodules.

Zoals ik al langer betuig gaat het niet goed in ons land en dit alles heeft te maken met beleidsbeslissingen die de afgelopen 30 jaar zijn genomen. Alleen heeft dit niet te maken met de euro- en schulden crisis, waar wij ons in bevinden. Om een beter Nederland te krijgen en te werken aan herstel moeten er een aantal zaken worden aangepakt, waarbij zowel fundamenteel anders moet worden gedacht op vele terreinen, maar ook zal ook de voorlichting qua beleid moeten worden gewijzigd.
Te theoretisch laten organisaties zoals CBS, CPB en NIBUD ons van alles geloven. Deze instituten worden aangestuurd door de overheid. Daarbij worden veelal essentiële zaken vergeten.
Er is een verschil of je b.v. in Rotterdam of b.v. op het Groningse platteland woont. En dan presenteert b.v. het NIBUD inkomens plaatjes, dat bepaalde groepen er zo of zo op achteruit gaan.
Over welke mensen het gaat en waar men woont wordt niet duidelijk. Het is goed dat het NIBUD zich bemoeit met individuele budget beheersing, maar om zich bezig te houden met een algemeen verhaal is volstrekt onzinnig en maakt mensen alleen maar bang, zonder de vinger op de zere plek te leggen.

Dit zelfde geldt ook voor het CBS en CPB, die ook onvoldoende rekening houdt met geografische uitgangspunten en te veel afgaan op toekomst bespiegelingen die amper te bepalen zijn.
Door de complexheid van de maatschappij waar wij in verzeild zijn geraakt is het bijna onmogelijk betrouwbare cijfers te krijgen.
Dit heeft grotendeels te maken met de sterke decentralisatie, wat door het rijk is doorgevoerd. Provincies en gemeenten nemen steeds meer taken over, terwijl ze wel de know how hiervoor missen.
Te weinig wordt gevraagd of gemeenten het kunnen dan wel er klaar voor zijn. De invoering van de nieuwe bijstandswet is hier een goed voorbeeld van, maar ook de WMO regelgeving verdient niet de schoonheidsprijs. Al met al missen de diverse instituten een duidelijke toekomstvisie op diverse terreinen, die voldoende zijn onderbouwd.
Veelal is transparantie ook ver te zoeken en wordt menigmaal om de hete brei heengedraaid en durft men niet uit te gaan van creatieve oplossingen, die een breuk met het verleden zijn passend in deze tijd. Waar juist wel om creativiteit wordt gevraagd.

Helaas weten de huidige politieke partijen ook niet met oplossingen te komen. De VVD denkt met Rutte succes te blijven houden met een goednieuwsshow om daarmee de bevolking in slaap te sussen. Op korte termijn waarschijnlijk succesvol. Maar op de lange termijn kan dit wel eens funest zijn.
Zowel CDA als PVDA zijn zoekende. Het CDA heeft zich in een onmogelijke situatie gemanoeuvreerd door het kabinet te blijven steunen, maar op langere termijn er infeite afstand van te nemen.. Dus vaagheid troef! En de huidige kiezer houdt niet van vage partijen.
De PVDA is ook zoekende. Cohen probeert van alles door nu duidelijk te maken, dat van verdere steun aan het kabinet geen sprake meer kan zijn. Alleen is dit waarschijnlijk te laat nu binnen de PVDA het vertrouwen in de heer Cohen sterk is afgebrokkeld en er openlijk wordt gesproken over een nieuwe leider in de persoon van Lodewijk Asscher.
Cohen is ook niet de straat vechter, die past bij een PVDA in de oppositie. Dit is ook het probleem bij de huidige PVDA, een partij van technocraten die de arbeidersklasse niet aanspreekt.
Duidelijk heeft de SP van Emile Roemer deze positie overgenomen. Alleen ook de SP legt niet de vinger op de zere plek, door gefundeerd duidelijk te maken, dat de bezuinigingen niet nodig zijn en dat oplossingen gevonden moeten worden in herstructurering van de gehele overheid.
De SP zet zich af tegen de marktwerking en verregaande decentralisatie, maar weet onvoldoende voor het voetlicht te krijgen wat uiteindelijk de consequenties zijn en hoe je hier mee om kunt gaan. Het aanpakken van de gigantische boekhoudfraude binnen de overheid dient in deze leidend te zijn.
De Volkspartij Nederland zal in deze met echte oplossingen komen, waar de huidige partijen niet mee komen. Daarbij zal de VPN ook de PVV ontmaskeren, als partij die haar eigen principes verloochent, n.l. door zich op te stellen als Partij van Onvrijheden.

Arjan Gelder.

Rechtstaat onder druk.

Door de steeds complexere samenleving komt de rechtstaat steeds verder onderdruk en lopen burgers steeds meer tegen onrecht aan. En dit alles heeft te maken hoe het rechtssysteem is ingericht.
Allereerst gaat het strafrecht uit van waarheidsbevinding, bij het civiel- en bestuursrecht kom men niet verder als het vormen van een mening.
Maar of dit de waarheid is valt nooit met zekerheid te stellen. En om het recht van burgers te garanderen zou dit wel moeten.
Burgers hebben wanneer men van mening is, dat de uitspraak niet klopt, de mogelijkheid in hogerberoep te gaan. Daarbij heb je altijd een advocaat nodig.
En juist met de verplichte advocaat bijstand wordt het recht niet altijd gediend.
Zeker aan de onderkant waarbij burgers een toevoeging kunnen krijgen gebeuren vaak situaties waarbij met recht wordt gesold. De advocaat krijgt per toevoeging ca € 1200,--. Men kan eventueel met bewijs een hogere toevoeging krijgen, maar dat wordt lang niet altijd gehonoreerd. Een gemiddelde advocaat berekent per uur al gauw € 200,-- Dus als er veel werk aan een dossier zit, komt het regelmatig voor dat advocaten een zaak laten verslonzen, zeker wanneer men werk krijgt aangeboden zonder toevoeging.

De VPN is van mening dat de verplichte advocaat zo veel mogelijk moet worden teruggedrongen en dat de burger zelf uit maakt welke keuze deze maakt. Men accepteert dan het risico, dat men door de rechter onderuit wordt gehaald. Maar men kan zich ook laten bijstaan door een bevriende jurist
Een uitspraak door de rechter is onherroepelijk, ook als daarna blijkt dat er valse informatie is verstrekt. Men kan eenvoudig in beroep gaan. Volgens art. 160 en 162 SV zou de rechter in deze aangifte moeten doen bij de politie, wanneer er zich aantoonbaar een strafbaar feit heeft voorgedaan. Dit gebeurt echter nooit.
Ik raad burgers aan om in dergelijke gevallen aangiften te doen tegenover een dergelijke rechter, die in deze dan medeplichtig is.

Een groot probleem binnen de rechtspraak is het missen van controle tijdens de rechtsgang vanaf het proces-verbaal tot de uitspraak. Daardoor kunnen fouten optreden en dit kan verstrekkende gevolgen hebben als het gaat om rechtvaardigheid. Er zou veel meer toerzicht hier op moeten komen.
Tenslotte vindt er veel belangenverstrengeling plaats. Rechters hebben veelal nevenbanen. Het is niet onmogelijk, dat een rechter in jeugdzorg in zijn vrije tijd ook nog bezig is binnen de zelfde jeugdzorg.
Ook kunnen rechters op andere ogenblikken optreden als raadsheer.
Naar mijn mening moet alles een stuk transparanter. Je wordt benoemt als advocaat, maar daarna is een aanstelling als rechter onmogelijk. Dit zijn twee verschillende takken van sport.
Met de Volkspartij Nederland zal ik mij gaan inzetten voor een rechtvaardige rechtstaat. Er valt in deze het nodige te verbeteren.

Arjan Gelder.

Liegende en misleidende politici maken ons land kapot.

Het wordt steeds duidelijker dat wij steeds verder afglijden in het moeras en niemand de vinger op de zere plek durft te leggen.
Een economische samenwerking binnen Europa is een prima uitgangspunt, maar een gezamenlijke betalingsmunt blijkt dat zeker niet. Al bij de introductie van de Euro zijn er diverse fouten gemaakt, waarvan de belangrijkste niet wordt erkend, ook niet door de meest vooraanstaande economen, die alles zoveel mogelijk zien in een positief perspectief.
Infeite ziet veelal de eenvoudige burger het beter. De man in de straat ziet eenvoudig dat alles veel duurder is geworden, maar dat de inkomens niet zijn meegegroeid. En dit alles heeft te maken met de foutieve omrekeningskoers bij de introductie, waarbij wij door oud minister Gerrit Zalm eenvoudig zijn beduveld.
Één van de weinigen die dit aan de kaak stelde, was oud kamerlid van de Middenstandspartij en later voorzitter van de Nieuwe Midden Partij, Martin Dessing. Door de DM te volgen bij omrekening zijn b.v. AOW-ers er een kleine 10% op achteruit gegaan. Tot aan de Hoge Raad heeft hij gevochten. Maar aangezien de belangen te groot zijn, immers wanneer hij gelijk zou krijgen, zou dit een schadepost van ca 30 miljard euro betekenen.
Alleen deze zogenaamde schadepost zou eenvoudig terugverdiend worden doordat o.a. de AOW inkomsten door besteding eenvoudig weer in de economie zouden terugvloeien. Nee onze bijdehante politici geven het liever weg aan Griekenland, wat wij nooit meer terug zullen zien. Wat is dan beter? En wanneer je minder te besteden hebt, werkt dit door in de economie. Bedrijven hebben voordeel bij de euro, tenminste wanneer men internationale belangen heeft. Maar de eenvoudige burger kent alleen maar nadelen.

Aan alle kanten worden wij bang gemaakt. De Franse president Sarkozy waarschuwde deze week, dat de vrede binnen Europa in gevaar zou kunnen komen, wanneer de euro zone uit elkaar zou vallen. Maar heeft dit alles niet te maken met uit historisch perspectief? Voordat de euro ontstond na de val van de muur was Duitsland zeer sterk in opmars. Ingewijden weten dat dit een doorn in het oog was van Frankrijk. Met een gezamenlijke munt was alles beter te beteugelen.
Maar geeft het uiteenvallen van de euro alleen maar ellende, of kan het ook nieuwe kansen bieden? Belangrijk in deze is hoe het proces vorm zal worden gegeven. Wij moeten geleerd hebben van de introductie van de euro, die op zeer ondemocratische wijze tot stand is gekomen. Uitgangspunt in alles zal moeten zijn een democratisch proces opgang brengen, waarbij de burger invloed krijgt. In deze zou europa zelf het voortouw moeten nemen, door de lidstaten op te dragen hun bevolking te raadplegen, of men de huidige constellatie wil, of dat de Euro als betalingmiddel zal worden gestaakt en wellicht zuiver als handelsmunt overeind blijft Want alleen met voldoende raakvlak kan een gezamenlijke munt een succes worden.
Anders zal het een nachtmerrie worden en zullen er uiteindelijk alleen maar verliezers zijn. In iedergeval zullen de leiders meer lef en intellect moeten tonen als de laatste tien jaar.

Parallel met de krediet crisis kwam deze week volop in het nieuws de discussie rond de pensioenen en de huizenmarkt. Nederlandse Bankpresident Klaas Knot stelde dat de pensioenen weleens met twee tot zeven procent gekort moeten worden en dat mensen bij de aankoop van een woning 10% eigen geld moeten meebrengen. Al met al een onzinnige gedachte. Gelukkig vond VMO voorzitter, Bernard Wientjes, de pensioenuitspraken onzinnig. Alleen legt hij ook niet de vinger op de zere plek, door de bal te leggen bij de overheid die eenvoudig geld kan stoppen in de fondsen. Omgekeerd is het in het verleden ook gebeurd.

De VPN zal nooit een korting op pensioenen accepteren, alleen zal het toezicht verscherpt moeten worden, dat niet amateuristisch met pensioengelden omgesprongen kan worden.
Tenslotte zijn de uitspraken over de woningmarkt funest. Er zal veel moeten veranderen, om de burger weer mogelijkheden te geven, om zelf verantwoorde keuzes te kunnen maken. Het stimuleren van de koopmarkt mag niet ten koste gaan van de huurmarkt. Nu kunnen mensen aan de onder kant steeds moeilijker een huurwoning vinden, omdat er duidelijk krapte optreedt, ook door opgedrongen Europesche regelgeving. Maar de zelfde burger kan niet makkelijk een koopwoning vinden door de steeds zwaardere voorwaarden die banken hanteren. Zo zullen steeds meer mensen in de problemen komen. En wordt voor velen woongenot een utopie.

Arjan Gelder.